رزا روشن با زبانی ساده دلایل ستم بر زن را شرح می دهد و نشان می دهد آزادی و رهایی زنان میسر نیست مگر به همت خودشان و همیشه دولت ها با سیاست های پر وعده و فریبنده به این استثمار وبهره کشی از زنان ادامه داده اند وآگاهی رسانی به زنان امری است اجتناب ناپذیر.
به این چهار فایل صوتی که در مجموع نیم ساعت می شود از رادیو پیام گوش بدهید.
خیلی باید انگیزه داشت که با دست خالی و بدون هیچ حمایت دولتی، به
بلندترین قلههای جهان صعود کرد. "پروانه کاظمی"، کوهنورد زن ایرانی، تنها
کوهنورد زن جهان است که تاکنون توانسته در یک برنامه دو قلۀ "اورست" با
۸۸۴۸ متر ارتفاع و "لوتسه" با ۸۵۱۶ متر ارتفاع را با هم صعود کند.
چهره استخوانی و مقاومی دارد. گویی استقامت کوههای بلند در چهرهاش هم
جا انداخته است. کم حرف است و تصور میکنی خیلی سخت میتوان با او ارتباط
برقرار کرد ولی کمی که میگذرد متوجه میشوی بیشتر از آنکه سرد باشد صبور و
آرام است. این شاید خصیصه همه کوهنوردان باشد، آرامش کوه آنها را خواه
ناخواه آرام میکند.
پروانه کاظمی در سال ۱۳۴۹ به دنیا آمده است، لیسانس ریاضی دارد اما
سالهاست کار در آموزش و پرورش را رها کرده تا بتواند به ورزش دلخواهش
برسد. او این روزها تنها به تدریس خصوصی اکتفا کرده است. علاوه بر کوهنوردی
به هنر و شعر نیز علاقمند است. معرق کار حرفهای است و از آنجا که به شعر
نیز علاقه دارد تصویر برخی شاعران مانند شاملو را با معرق ساخته و به دیوار
خانهاش آویخته است.
پیش از آنکه در سال ۱۳۸۴ به کوهنوردی روی آورد، سالها به صورت جدی
بدمینتون را دنبال میکرد. مربیگری، داوری و عضویت در لیگ دسته اول
بدمینتون جزء سابقۀ ورزشی او بهشمار میروند و به همین دلیل وقتی
کوهنورد شد، بدنش آمادگی لازم را داشت.
در سال ۱۳۸۷ به عضویت باشگاه کوهنوردی و سنگنوردی "اسپیلت" درآمد. در
سال ۱۳۸۹همراه با دو نفر دیگر از اعضای باشگاه اولین صعود خارجیاش به قله
"موستاق آتا" در چین را با ارتفاع ۷۵۴۶ متر با موفقیت پشت سر گذاشت. در
بهار ۱۳۹۰ همراه یک گروه یازده نفره مرد از ایران، اولین قله بالای ۸ هزار
مترش یعنی قله "ماناسلو" در هیمالیای نپال با ارتفاع ۸۱۶۳ متر را صعود کرد و
در پاییز همان سال تنها راهی هیمالیا شد تا بتواند با موفقیت قله زیبای
"آمادابلام" با ارتفاع ۶۸۵۶ متر را صعود کند و سرانجام در بهار امسال
(۱۳۹۱) برای مدت ۷۲ روز باز هم به صورت انفرادی راهی نپال شد و توانست دو
قله مرتفع اورست و لوتسه را در عرض یک هفته صعود کند.
او اولین زن ایرانی است که برای نخستینبار توانسته قلههای موستاق آتا،
ماناسلو، آمادابلام و لوتسه را صعود کند. سومین زن ایرانی و اولین زن
مستقل ایرانی است که بر فراز مرتفعترین قله جهان یعنی اورست ایستاده است.
پیش از او "فرخنده صادق" و "لاله کشاورز" در قالب یک تیم از سوی فدراسیون
کوهنوردی عازم این قله شده بودند.
پروانه کاظمی همچنین اولین زن کوهنورد در جهان است که توانسته در یک
برنامه دو قله اورست و لوتسه را با هم صعود کند. پیش از او ۲۸ کوهنورد مرد
توانستهاند این موفقیت را کسب کنند. او همچنین در سال ۲۰۱۲ نخستین
کوهنوردی بود که توانست فاتح صعود به قله اورست باشد.
اما با تمام استعدادها ، تواناییها و علایقی که کاظمی به کوهنوردی دارد
از برنامه آیندهاش هیچ نمیداند، "با توجه به هزینههای سنگینی که صعود
اخیر برایم داشته بعید میدانم تا زمانی که نتوانم حامی پیدا کنم صعود
دیگری داشته باشم."
او برای آخرین صعودش بیش از ۴۵هزار دلار خرج کرد. "۱۰هزار دلار فقط
هزینه مجوز صعود به قله اورست است که باید به دولت نپال پرداخته شود".
کاظمی این هزینه سرسامآور را با کمک همسرش که تنها حامی و مشوقش در
کوهنوردی است، و آنطور که خودش میگوید با وام، قرض و فروختن بسیاری از
لوازم منزل توانسته تامین کند. و به عنوان یک کوهنورد مستقل و بدون حمایت
فدراسیون کوهنوردی حتا به خاطر صعودهایش مدالی نیز از سوی فدراسیون به او
تعلق نمیگیرد: "طبق قوانین کوهنوردی کشور، معادل سازیهایی وجود دارد.
برای مثال صعود به اورست و لوتسه هریک معادل مدال طلا هست ولی چون من زیر
نظر فدراسیون این صعودها را انجام ندادم هیچ یک از این مدالها به من تعلق
نمیگیرد و تنها مدالی که من در طول مدت کوهنوردیام دارم مدالی است که
دولت نپال برای صعود به اورست به من داده است."
برای او و بسیاری از همنوردانش یاد و خاطره "لیلا اسفندیاری" کوهنورد
ایرانی که تیرماه سال ۹۰ پس از صعود از قله "گاشربروم ۲" دچار سانحه شد و
جان خود را از دست داد، همیشه زنده است: "وقتی من وارد کوهنوردی شدم لیلا
به عنوان یک پیشکسوت بود و من همیشه به او به عنوان یک کوهنورد زن شجاع و
با انگیزه احترام میگذاشتم ولی هیچ برنامه صعود مشترکی با هم نداشتیم.
وقتی به آمادابلام صعود کردم دو ماه از مرگ او میگذشت و من به احترام دینی
که به گردن کوهنوردی زنان مستقل در ایران داشت صعودم را به او تقدیم کردم.
همچنین در صعود به لوتسه به عنوان اولین زن ایرانی که توانست این قله را
صعود کند نیز صعودم را به او تقدیم کردم که همیشه اولین بود و شعارش همیشه
این بود که زن ایرانی میتواند."
در گزارش تصویری این صفحه پروانه کاظمی از صعود بر فراز قلههای بلند میگوید.
نخستين
بانوي استاد فيزيك ايران بعد از بنيانگذاري نخستين رصدخانه و تلسكوپ
خورشيدي تاريخ نجوم ايران ، فارغ التحصيلي از دانشگاه سوربن پاريس و 30 سال
تدريس در دانشگاه هم اكنون با خياليآسوده و خاطراتي خوش بر روي تخت آسايشگاه سالمندان ،
تنها
افتخار خود را تربيت دانشجويان موفق (استادان امروز) ميداند .
آلينوش
طريان در سال 1299 در خانواده ارمني در تهران متولد شد . وي در خرداد سال
1326 با درجه ليسانس فيزيك از دانشكده علوم دانشگاه تهران فارغالتحصيل و
در مهرماه همان سال به سمت كارمند آزمايشگاهفيزيك دانشكده علوم استخدام شد و يكسال بعد به
عنوان
متصدي عمليات آزمايشگاهي در دانشكده علوم منصوب شد .
پس
از تلاش بينتيجه براي متقاعد كردن استادش (دكتر حسابي) براي كمك به اعزام
وي به خارج از كشور ، با هزينه شخصي خود به بخش فيزيك اتمسفر دانشگاه
پاريس رفت .
دانشنامه
دكتراي دولتي را از دانشگاه علوم پاريس در سال 1956 ميلادي(1335 شمسي)
دريافت كرد و به دليل خدمت به كشورش پيشنهاد كرسي استادي دانشگاه سوربن را
رد كرد و به ايران بازگشت و با سمت دانشيار فيزيك رشتهترموديناميك در گروه فيزيك مشغول به
كار شد
.
در
سال 1338 دولت فدرال آلمان غربي بورس مطالعه رصدخانه فيزيك خورشيدي را در
اختيار دانشگاه تهران قرار داد و وي براي اين بورس انتخاب شد و از فروردين
سال 1340 به مدت 4 ماه به آلمان رفت و بعد ازانجام مطالعات به ايران بازگشت .
3
سال بعد در تاريخ 9 خرداد 1343 به مقام استادي ارتقا پيدا كرد و بدين
ترتيب او اولين فيزيكدان زن است كه در ايران به مقام استادي رسيد .
در
تاريخ 29 آبان سال 45 عضو كميته ژئو فيزيك دانشگاه تهران انتخاب شد و در
سال 48 رسما به رياست گروه تحقيقات فيزيك خورشيدي موسسه ژئوفيزيك دانشگاه
تهران منصوب شد و در رصدخانه فيزيك خورشيدي كه خود وي در بنيانگذاري آن نقشعمدهاي داشت ،
فعاليت خود
را آغاز كرد .
وي كه اولين كسي بود كه در ايران درس فيزيك ستارهها را تدريس كرد ، در سال 58 تقاضاي بازنشستگي داد و به افتخار بازنشستگي نائل شد .
ایشان به دلیل عشقی که در دوران جوانی به آن دچار بوده و موفق به وصال نشدند، هرگز ازدواج نکردند.